ஶ்ரீ:
கோடையின் கருணை
09-05-2017
இன்றுசெவ்வாய் கிழமை
மாலை
வழமையான கோடையாக
புழுங்கியெடுத்தது .
எப்போதும் வியர்வையின்
ஈரத்தின் மினுமினுப்புடன்.
நான் கோடையை வெறுக்கிறேன் ,
உலகில் வேறெந்த
விஷயத்தைக் காட்டிலும் .
விஷயத்தைக் காட்டிலும் .
புல் , இளந்தளிர்,
பனிபுகை சூழ்ந்த மலைப்பாதை ,
மழை இப்படி எதை நினைத்தாலும்
ஓர் கண்ணீர் .
பனிபுகை சூழ்ந்த மலைப்பாதை ,
மழை இப்படி எதை நினைத்தாலும்
ஓர் கண்ணீர் .
அக மற்றும் புறவயத்தாலே
கோடையின் வெப்பத்தை
உணர்ந்தபடியே இருக்கிறேன்.
சுடாத பகுதியாக
ஏதும் மிச்சமில்லை போலும் ,
ஏதும் மிச்சமில்லை போலும் ,
சிறிய உஷணத்திற்கே
பொருக்கமாட்டாதவனாய்
இருக்கிறேன்.
இரவு கடற்கரையில் நடப்பதற்கு
செல்லும் முன்பு கூட
மழையைப் பற்றி சிந்திக்கவில்லை.
பாதி நடந்தபின் ,
அதை உணர்ந்தேன் .
ஈரமான காற்று வடக்கிலிருந்து ,
எங்கோ
மழைபெய்து கொண்டிருக்கிறது.
மழைபெய்து கொண்டிருக்கிறது.
ஆம் ,
கோடைமழை ,
இங்கும் உண்டா?
எப்போதைக்குமே
இப்படி தாபப்பட்டதில்லை ,
இப்படி தாபப்பட்டதில்லை ,
ஒரு மழைக்காக .
இறுதியில் இன்று இரவு
அந்த கோடை மழையை
மின்னலுடன் பார்கிறேன் .
அந்த கோடை மழையை
மின்னலுடன் பார்கிறேன் .
வீட்டு செடிகள்
குதூகலமாக தலையாட்டுவதை போல
மன்றாட்டு போல .
குதூகலமாக தலையாட்டுவதை போல
மன்றாட்டு போல .
என்னுடன் அவையும்
சேர்ந்து கொண்டன.
மழை நீர்
பெய்து தீர்த்தது
கொட்டித் நிரவியதில்
எங்கும் தேங்கியது
எதிலும் தேங்கியிருக்கும் .
கொஞ்சம்
எனது மனதிலும்
தேங்கியிருக்கட்டும்
அடுத்த கோடைவரையில்.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக