ஶ்ரீ:
பதிவு : 231 / 317 / தேதி :- 07 நவம்பர் 2017
* முழுமையடையாது முற்றுப்பெற்றது*
“முரண்களின் முனைகள் ” - 01 ”
கருதுகோளின் கோட்டோவியம் -02
நாராயணசாமியையும் சேர்த்து நாங்கள் அனைவரும் தலைவரின் ஆதரவாளர்கள்தான் , இருப்பினும் தலைவரா?, நாராயணசாமாயா? என்கிற கேள்வி எழுந்தால், வல்சராஜ் எப்போதும் நாராயசாமியை நோக்கிய மனச்சாய்வு கொண்டவர் . தலைவர் தரப்பில் நாங்கள் மூவர் மிச்சப்படுவோம் என்றாலும் எங்களுக்குள் ஸ்தான பேதமிருக்கிறது . ஆனால் ஒன்று தெளிவாக தெரிந்தது பெரும் புயலின் தொடக்கமிது . அனைத்து நிலைகளையும் புரட்டிப் போடக்கூடியது. இதை ஒட்டி தன்னிலை மறந்து அவசரத்தில் ஏற நினைப்பவர்களை சுற்றி எழும் பதட்டம் உள்ள கூட்டமும் , அதைசுற்றி நிகழவிருக்கும் அனர்த்தங்களையும் அப்போது என்னால் யூகிக்க முடிந்தது . புயலின் மையம் நாங்கள் உருவாக்க நினைக்கும் எங்களின் எதிர்காலத்தை சிதைக்கக் கூடியது என நினைத்தேன்.ஆனால் முற்றாக அழிக்கக் கூடியதாக இருக்கும் என்பதை அப்போது அறிந்திருக்கவில்லை
சூரியநாராயணன் கொண்டுவந்த செய்தியின் தாக்கம் நான் உணர்வு பூர்வமாக வல்சராஜிடம் பேசிக் கொண்டிருத்தவற்றை ஒன்றுமில்லாமல் செய்துவிட்டது . அது இப்போது பேசக்கூடிய ஒன்றியில்லாமல் போனாலும், என்னளவில் அது முடிவிற்கு வந்து விட்டதாகவே கருதினேன் . இங்கிருந்து கிளம்பி தலைவரை சந்தித்து எனது ராஜினாமாவின் நகலை அவரிடம் அளிப்பதாக இருந்தேன். அதை இப்போது செய்வது அறிவீனம் . பிறிதொரு சந்தர்ப்பத்தில் பார்த்துக்கொள்ளலாம் என அமைதியாக இருந்து விட்டேன் . இப்பொது எனது மனதில் ஓடுவது நாராயணசாமியை பற்றிய கணக்குகள் மட்டுமே . அவரை பற்றிய எனது புரிதல்களை பழைய நினைவுகளிலிருந்து எடுத்து தொகுத்துக்கொள்ள துவங்கினான் .
பாலனை விட்டு பிரிந்து வெளியேறிய சூழலில் தாமோதரன் சேகர் கமலக்கண்ணன் மற்றும் அனைவரின் எண்ணமும் அடுத்த தலைமை எனில் , அது மரைக்காயர்தான் என இருந்தது . நான் ஒருவன் மட்டுமே தலைவர் சணமுகம் நாராயணசாமி மூலமாக என சொல்லிக்கொண்டிருந்தேன் . அந்த சந்தர்ப்பத்தில் நான் சொன்ன எந்த விஷயமும் எங்கள் குழுவில் எடுபடவில்லை . மரைக்காயரை அணுகுவதற்கு அவருடைய தம்பி இக்பாலை பயன்படுத்த நினைத்து ,அவரை சந்திக்க சென்னை சென்றோம் . பேச்சுவார்த்தை எல்லாம் மிக சிறப்பாக சென்றாலும் , எனக்கு ஏதோ ஒரு இடத்தில் அவை முழுமை பெறாமல் இருப்பது போலவே தோன்றியது . அனைவருக்கும் இது எதை நோக்கிய பயணம்? ,அதற்கான திட்டம் என்ன ? என்கிற சிந்தனை ஏதுமில்லாது , தங்களைப் பற்றிய மிகை கற்பனையில் , வெறுமே தலைவர்களை சந்திப்பதில் கிடைக்கும் சந்தோஷத்திலேயே திளைத்துக்கொண்டிருந்தார்கள் .
அவர்கள் மிக எளிய மக்கள் . பாலனை தாண்டி வெளி உலகம் என்ற ஒன்றை இது வரை அறியாது இருந்துவிட்ட சூழலில், யாருக்கும் கட்டுப்படவேண்டாம் என்கிற சுதந்திரமே அவர்களை உவகை கொள்ளச்செய்தஇருந்தது . ஆகவே எல்லா பேச்சுவார்த்தைகளில் ,பாலனை குறைசொல்லுவதை தாண்டி அரசியல் ரீதியாக எங்கள் நிலைப்பாடு என்ன?, அதற்கு நங்கள் அவர்களிடமிருந்து என்ன எதிர் நோக்குகிறோம்?,அதில் எங்களுக்கு அவர்கள் செய்யக்கூடியது என்ன? என்கிற விஷயங்களை அந்த பேச்சுவார்த்தைகள் சென்று தொடவே இல்லை .
முதல் சுற்று பேச்சவார்த்தையில் தெளிவாக பேசப்பட்டு முன்னெடுக்கப்படும் விஷயங்களே அடுத்தடுத்த சுற்றுக்கு இட்டு செல்வது . ஆனால் அவர்கள் அனைத்து பேச்சும் ஒருவித யாசகம் போல மன்றாட்டு போலவே இருந்தது . சந்தித்த தலைவருக்கும் இவர்களுக்கு ஏதாவது உதவி செய்யவேண்டும் என தோன்றியிருந்தாலும், என்ன வேண்டும் என்பது குறித்து அங்கு பேசப்படாததால் எதுவும் நிர்ணயமாகாது போனது துரதிர்த்தடவசமானது . நான் தொகுத்த பேச முனைந்த விஷயத்தையும் ,என்னை பேச விடாது செய்யவே, நான் சொல்லவந்தது எங்கும் சொல்லப்படவே இல்லை . நாராயணசாமியை நான் சந்திக்க நினைத்தது என்ன காரணத்தினாலோ தள்ளி போய்க்கொண்டே இருந்தது . அது நிகழாதவரையில் , என்னால் அந்த கூட்டத்தை கட்டிக்காக்க முடியும் என நான் நினைக்கவில்லை . அந்த கூட்டம் ஒரு வாரம் கூட நின்று நிலைக்காது , திரும்பவும் பாலனை சரண் அடைந்து வீணாய்போனது.
நாராயணசாமியை முதலில் நான் புரிந்துகொள்ள முயன்றது அப்போதுதான் .அதற்கு முன்பாக சில முறை நான் அவரை சந்தித்திருந்தேன் . முதல் முறை பாலனுடன் .அவரது சீட்டு சம்பந்தமாக .1991 தேர்தலுக்கு முன் . தலைவரை பாலனுக்கு சாதகமாக மாற்றும் பொருட்டு, நாங்கள் இருவரும் அவரை சந்தித்தோம் .அன்று நாராயணசாமி பேசியது மிக வெளிப்படையானது . அவர் சொல்லியதிலிருந்து அவரை பற்றிய புரிதல் எனக்கு மிக உயர்வாகவே இருந்தது . அவர் தன்னால் இயன்றதை செய்வதாகவும், ஆனால் அது எத்தகைய பலனைத் தரும் என்பதற்கு எந்த உத்திரவாதமும் சொல்லமுடியாது என்றார்.
காரணம் “சண்முகம் ஒரு குரங்கைப்போல பிடித்த பிடி விடமாட்டார் , இருந்தாலும் நான் பேசிப்பார்க்கிறேன்”. என்பதே அன்று அவரின் கூற்றாக அன்று இருந்தது . ஒருபுறம் அவர் தெளிவாக தலைவரின் குணத்தை சொன்னாலும் அவர் உபாயகப்படுத்திய பதம் ஆழமான குறியீடாக உணர்ந்தேன் . அது நாராயணசாமியை பற்றி எனக்கு குறிப்பால் உணர்த்தியிருந்தது. தலைவர் அமைப்பில் அவரது செல்வாக்கு , அதில் தலைவரையும் மிஞ்சிய இடம் . அவரது தொண்டராக தன்னை வெளிக்காட்டிக்கொள்வதை தவிர்த்து, அவருக்கு சமானமான தலைவாக தன்னை உருவாகப் படுத்திக்கொள்வதில் அவர் இருந்திருக்க வேண்டும் . அன்று அதைத்தான் உணர்ந்தேன். எனக்கு அவர் இருக்கும் ஸ்தானத்தின் வலிமையையும் அவருக்கு தனது அரசியலின் மீதுள்ள தன்நம்பிகையும் பார்க்க முடிந்தது . அதுவே என்னை அவரை நோக்கிய மனச்சாய்வை கொடுத்திருக்க வேண்டும் .
பாலனை விட்டு விலகிய சந்தர்ப்பத்தில் , நாராயணசாமியுடன் நான் எதிர்நோக்கிய இரண்டாவது சந்திப்பு நிகழவில்லை. அந்த சந்திப்பை நான் பெரிதும் எதிர்பார்த்திருந்தேன் . ஆனால் என்ன காரணத்தினாலோ அவர் எங்களை சந்திக்கவேயில்லை . பலமுறை தாமோதரன் அவரை தொலைபேசியில் தொடர்பு கொண்டபோது அவர் அதில் காட்டிய அலட்சியம் என்னை திகைக்க வைத்தது . அவரை பற்றிய மனதின் ஓரத்தில் இருந்த ஒரு சிறிய துணுக்குறுதல் இந்த சந்தரப்பத்தில்தான் பெரிதாக எழுந்துவந்தது . அவரது முகமாக நான் கற்பித்துக் கொண்டது . முழுமையடையாமல் முற்றுப் பெற துவங்கியது. குழு அரசியலில் பிளவு ஏற்படும் போது சிதறிப்போகும் நபர்களை தங்கள் பக்கம் இழுக்கும் முயற்சியில் மாற்றுக்குழு ஈடுபடத்துவங்கும் . ஆனால் பாலனின் குழு உடைந்த போது அது சீந்துவரின்றி கிடந்தது , நான் காங்கிரஸ் உட்கட்சி அரசியல் பற்றியும் அதன் செயல்பாடுகளில் உள்ள முழுமையற்ற தன்மையை பற்றியும் ஆழ்ந்த திறப்புக்களை அடைந்தது அப்போதுதான் .
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக