ஶ்ரீ:
பதிவு : 213 / 293 / தேதி :- 14 அக்டோபர் 2017
* எதிர்வினையின் மையத்தில் *
“தனியாளுமைகள் - 38”
இளைஞர் அமைப்பின் கருதுகோள்-13
களத்தில் நுழைந்த பிறகு நான் பிறிதொருவரிடம் கருத்து கேட்பதோ அல்லது அவர்கள் என் முடிவில் தலையிடுவதையோ அனுமதிப்பதில்லை . அரசியலில் புறவய நிலவரங்களை கணக்கிடும் கண்களை தாண்டி அகவய உணர்வுகளுக்கே முக்கியத்தும் நான் எப்போதும் நினைப்பவன் . அது சொல்வதை சரியாக செய்தால் வெற்றியை நோக்கி நகர்கிறோம் என்றே அர்த்தம் . அந்த உணர்வை வார்த்தைகளில் கொண்டுவரவே இயலாது. என்னை பொறுத்தவரை இது உட்கட்சி அரசியலில். எனக்கான இடத்தைப்பற்றிய பிறரின் ஊகங்களுக்கு முக்கிய பங்கு வகிக்கிறது . அதை தாண்டி இந்த மாணவர் தேர்தல் குட்டையில் படகு விடுவது . பயணம் மாதிரிதானே அன்றி நிஜமில்லாதது . இங்கிருந்து எந்த ஊருக்கும் பாதையில்லை . அதை தேட விருப்புபவன் செயல்படும் முறை வேறு விதமானது . ரஹமான் போன்றவர்கள் ஒருநாளும் அதை தெரிந்து கொள்ளப் போவதில்லை .
காவல்நிலையத்தை அணுகும் தோரும் அவனுக்கு பதட்டம் ஏறி வருவது தெரிந்தது . எனக்கும் அப்படித்தான் . ஆனால் நான் அதை அடைகாத்தபடி இருந்தேன். இப்போதைய சூழலில் ரஹ்மானுக்கு எதையும் சொல்லிப்புரியவைக்க முயல்வது, வாதத்தில் கொண்டு விடும். நாங்கள் மேற்கொண்டு எதுவும் பேசாது லாஸ்பேட் காவல் நிலையத்திற்கு விரைந்தோம் . அங்கு நாங்கள் சென்று சேர்வதற்கு முன்னோராக இளைஞர் மற்றும் மாணவ அமைப்பினர் இருநூறு பேர்களுக்கு மேலாக குழுமிவிட்டிருந்தனர் . காவல் நிலயமெதிரில் தர்ணா மாதிரி நடத்த துவங்கினோம் . அரை மணி நேரத்திறகு பிறகு சமாதானத்திற்கு வந்தனர் . காவல் நிலையத்தின் உள்ளிருந்து பேச்சுவார்த்தைக்கு அழைப்பு வந்து உள்ளே சென்றோம். முறைப்படி தேர்தல் நிகழாது போனால் இதைப்போல காவல்துறை உயரதிகாரிகளின் அலுவலகத்தில் தினம் நிகழ்த்த தயங்கமாட்டோம் என்று எச்சரித்து விட்டு . வெளிவந்ததும் ,அது அன்று அடங்கிப்போனது . எனக்கு மட்டும் நாம் உள்வந்தாகி விட்டது .இனி நான் நினைத்தாலும் வெளியேற முடியாது என தெரிந்து போனது.
நான் காவல்நிலையத்தில் இருக்கும் போது நுண்மையாக ஒன்றை உணர்ந்தேன் என நினைக்கிறேன் . கண்ணன் உள்துறை அமைச்சர் . காவல் துறை முழுவதுமாக அவரது கட்டுப்பாட்டில் வருவது . நான் காரிலிருந்து இறங்கி காவல்நிலையத்திற்குள் நுழையும் போதே தாமாக ரவிச்சந்திரனின் காரை கவனித்ததை மிக தாமதமாக உணர்ந்தேன் . அப்படியானால் அவர் உள்ளே இருந்திருக்க வேண்டும் . காவல் துறை அதிகாரிகள் எங்கள் மீது நடவடிக்கை எடுப்பார்கள் . அதற்கு எதிர்வினையாக நாளை என்னென்ன செய்யவேண்டிவரும் என நினைத்தபடி இருந்தேன் . ஆனால் மாணவர் தாக்கப்பட்ட விஷயத்திற்கு "முதல் தகவல் அறிக்கையை" அவர்கள் உடனே பதிவார்கள் என நான் எதிர்பார்க்கவில்லை . இதில் எங்கோ முரண் . நான் அவனிடம் இதுபற்றி பேசமுடியாது ரஹ்மானிடம் விடைபெற்று வெளியேறினேன் . எனக்கு ஒருவித புரியாமை பதட்டம் எழுந்துவந்து. இன்னதென அறிந்து கொள்ள முடியாமை . நான் தலைவரை தனிமையில் சந்திக்க வேண்டும் என நினைத்தேன் நான் வழமையாக அமரும் கடற்கரையில் இருந்தபடி இருட்டிவர காத்திருந்தேன் . அதற்குள் என்னை தொகுத்துக்கொள்ள வேண்டும் . நிறைய கேள்விகளை எழுப்பிக்கொண்டே இருந்ததேன் . அதற்கு தலைவரிடம் பதில் கிடைக்கலாம்.
இந்த சிக்கலில் கண்ணன் தரப்பினர் என்னுடைய நுழைவை எதிர்பார்க்க வில்லை என்பதை முதலில் புரிந்துகொண்டேன். தலைவர் அதை ஒரு அனுமானமாக சொன்னாரா? அல்லது கணக்காகா சொன்னாரா ? என தெரியவில்லை ஆனால் கடைசி நேர மற்றம் அந்த "முதல் தகவல் அறிக்கையை" பதிவு செய்தது , எனக்கு பலத் திறப்புகளைக் கொடுத்தது . அது காவல் துறை அவர்கள் நினைத்ததை போல உத்துழைக்க மறுக்கிறது என்கிற என் யூகம் சரியாக இருப்பின், காவல்துறைக்கு நிழல் தலைமை இருக்க வேண்டும் , எனில் யாருக்கு அஞ்சுகிறார்கள் . ஒன்று தலைவருக்கு . பிரிதொடுவர் ........ஆம்....முதல்வர் . எனக்கான கணக்கு தொகுக்கப்பட்டதும் நான் தலைவரை சந்திக்க புறப்பட்டேன்.
இரவு 9:00 மணிக்கு மேல் இருக்கும் , அவர் அப்பொழுதான் இரவு உணவு முடித்து கை துடைத்தபடி பனியனுடன் வந்தமர்ந்தார் . நான் சாப்பிடாததை கேட்டு தெரிந்துகொண்டார் , தலைவருக்கு உணவு பறிமாறிவிட்டு வெளியே வந்த ரவி என்னை கேட்டு டீ போட சென்றான் . தலைவருக்கு மதிய உணவு மட்டுமே அவரது வீட்டில் தயாரிக்கப்படும் . காலை உணவு அரவிந்தர் ஆசிரமத்திலிருந்து, மதருக்கு அவர் மீதுள்ள பிரியத்தால் அங்கிருந்து அனுப்பட்டு வருகிறது . இது நெடுநாள் வழக்கமாக இன்றுவரை தொடர்கிறது . இரவுணவு மூன்று இட்லி வெளி விடுதியிலிருந்து வாங்கிவருவார்கள். பால் மட்டும் அங்கேயே தாயாரிக்கப்பட்டுவிடும் . சில சமயங்களில் இரண்டு வாழைப்பழம் பால் மட்டும் இரவு உணவாவதுண்டு.
வழமையாக அமரும் நாற்காலியில் அமர்ந்தபடி “என்ன காவல் நிலையம் போய்வந்தீர்கள் போல? . எல்லாம் சீக்கிரமே தொடங்கியாகிவிட்டதா?” என்றார் . நான் எல்லாவற்றையும் முழுமையாக சொல்ல துவங்குமுன்னர் “ரஹ்மான் இப்போதுதான் கிளம்பி சென்றான்” என்றார் . அவன் எல்லாவற்றையும் ஏடாகூடமாக சொல்லி இருப்பான் . நான் நேரத்தை வீணடிக்க விரும்பவில்லை . காவல் நிலையத்திற்கு வெளியே ரவிசந்திரன் வண்டியை பாரத்ததையும் பின் நான் அனுமானித்ததையும் அவரிடம் சொன்னேன் . அவரிடம் ஏற்கனவே தகவல் இருக்கிறது என்பதை அவரது மாறாத முக பாவதிலிடுந்து புரிந்து கொண்டேன்.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக