ஶ்ரீ:
பதிவு : 359 / 540 / தேதி :- 04 ஜூலை 2018
* உருவ அருவங்கள் *
“ நெருக்கத்தின் விழைவு ” - 53
விபரீதக் கூட்டு -04.
நான் எனக்கான விழிப்பை முழுவதுமாக அடைந்து விட்டிருந்தேன் . மனம் நினைத்த மாத்திரத்தில் புதுவையில் இருந்தது . அதன்பிறகு ஒரு நிமிடம் கூட தில்லியில் இருப்பதை வெறுத்தேன் . உடன் புதுவையில் இருக்க வேண்டும் என்கிற ஏக்கம் மிகுந்ததும் , புதுவைக்கு நுழைந்த அடுத்த நொடி முதல் என்னென்ன விஷங்கள் செய்வேண்டிய இருக்கும். யார்யாரை காரணம் காட்டி கைவிடப்பட்ட திட்டங்கள் அவற்றை மீளவும் கையிலெடுத்தால்அதன் பின்னர் எழ இருக்கும் எதிர்நிலைகள், என அனைத்தும் கண்முன் தோன்ற . ஒரு உக்கிரமான மனநிலையில் இருக்கையில் அவை ஒவ்வொரு துளியாக , அலகலகென விரியத்துவங்கின. செய்யவேண்டியது என்ன? என்கிற தெளிவான சிந்தனையோடே தூங்கிப்போனேன். அந்த கணம் எனது அரசியல் பயணத்தை முற்றாக மாற்றியிருந்தது. அந்த தருணத்தை உணராது வல்சராஜ் அமைதியா தூங்கிக் கொண்டிருந்தார்.
சென்னை விமான நிலையத்திலிருந்து மிக தாமதமாக கிளம்பி புதுவைக்கு திரும்பி இருந்தேன் . வல்சராஜ் வழக்கம்போல தில்லியிலிருந்து கொச்சின் சென்றுவிட்டார் . நான் அவரிடம் எதைப்பறியும் பேசமல் வழமைபோல அவரை வழியனுப்பி விட்டு , சென்னைக்கு கடைசி விமானஇரவு 8:40 தில்லியிலிருந்து புறப்பட்டேன். ஏதோ காரணத்தால் இரவு 9:20 மணிக்கு மேல் தான் விமானம் கிளம்பியது. மிக தாமதமாக சென்னையிலிருந்து கிளம்ப இரவு 12:30 மணிக்கு மேல் ஆகி இருந்தது . காரில் தூக்கம் சுழற்றி அடித்தது . வீடு வரும் போது அதிகாலை 4:00 மணி . வண்டியில் வரும் போது கண்ணை சுழற்றிய தூக்கம் படுக்கையில் படுத்த பிறகு காணாமலாகியது. மறுபடியும் ஏதேதோ சிந்தனை என மனம் பறக்க ஆரம்பித்து விட்டது .
எப்போது தூங்கினேன் என தெரியாது , அலைபேசி அடித்ததும் தான் எழுந்தேன் . தலைவர் வீட்டிலிருந்து. ஒருகணம் எடுக்கலாமா என்கிற யோசனை . கண்களில் சொல்ல முடியாத எரிச்சல் . மணி காலை 6:30 சிறிய தாயகத்திற்கு பின் எடுத்தேன் . தலைவர்தான் அழைத்திருந்தார் . “என்ன பாண்டி வந்தாச்ச்சா” ? என்றார் . காலை 4:00 மணிக்கு வந்ததை சொன்னேன் . சரியா 8:00 மணிக்கு காங்கிரஸ் அலுவலகத்திற்கு வரச்சொன்னார் . பத்திரிக்கையாளர் கூட்டம் என்றது சட்டென தூக்கம் காணாமலானது .
பத்திரிக்கையாளர் கூட்டம் கூட்டும் அளவிற்கு விஷயம் இருக்கும் என நான் நினைக்கவில்லை . அவசர அவசரமாக குளித்து தலைவர் வீட்டிற்கு சென்றேன் . தலைவர் அறைக்குள் சிறிய கூட்டம் ஒன்று நின்று கொண்டிருந்தது . நடு நாயகமாக முதலியார்பேட்டை சட்டமன்ற உறுப்பினர் சபாபதி இருந்தார் . முதலில் எழுந்த எரிச்சலை கடக்க நான் உள்ளே செல்லாமல் பின்கட்டுக்குள் நுழைந்து அங்கிருந்த நாற்காலியில் அமர்ந்து கொண்டேன் . சூர்யா நாராயணன் . நட்புடன் புன்னகைத்தார் . நான் மறு புன்னகைக்கு தயாரில்லை .
நான் அவரிடம் உஷ்ணமாக “இவருக்கு இதில் என்ன வேலை”? என்றேன் . அருகில் அவரது சிஷியன் வையத்தரசு அமர்ந்திருந்தது என்னை கடும் கோபமடைய வைத்தது . இளைஞர் காங்கிரஸ் விட்டு வெளியேறிய அனைவரும் முதலியார் பேட்டையை சேர்ந்தவர்கள் . தலைவர் அவரை அழைத்திருக்க வாய்ப்பில்லை . அவர் தானாக ஆஜராகி இருக்க வேண்டும் .
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக