ஶ்ரீ:
அடையாளமாதல் - 478
பதிவு : 478 / 664 / தேதி 27 அக்டோபர் 2019
* புரிதலின் திகைப்பு *
“ ஆழுள்ளம் ” -01
படிமத்தின் அலகு-13
வாழ்கை அறுசுவை உணவு, காலம் அதை வலிந்து ஊட்டிவிடுகிறது . எத்தனை வெறுத்தாலும் அனைத்து வித சுவையாலும் கலந்து உணரப்படும் போது , ஒருவனுக்கு பசி அடங்கி விடுவது போல , வாழ்வின் அனைத்து ருசிகளையும் கலந்து கண்ட பிறகு அது நிறைவடைகின்றது . வாழ்கை முற்றான தோல்வி ஒரு சுவை , அது முடிந்து இனி ஆற்றுவதற்கு ஒன்றில்லா வெறுமை மட்டுமே மிஞ்சியிருப்பதாக உணர்தல் நல்லூழ் என நினைக்கிறேன் . எதுவும் எஞ்சாத தோல்வி அனைத்து கதவுகளையும் திறந்து வைப்பது . அதை ஊடுருவி பார்க்கும் பார்வையை மட்டும் வளர்த்தெடுத்துக் கொள்வதே அனைத்திலிருந்தும் மீள்வதற்கான வழி . அதுவரை கடந்து வந்த வாழ்கை பலவிதமான கருத்தியல்களினால் ஈடுகட்டி நிலைபெற செய்யப்பட்டது . மிச்சமுள்ள வாழ்கையில் அவற்றை திரட்டி அதிலிருந்து மெய்மையை அடைய முயல்வது ஒன்றே அதை கழித்துக் கடப்பது .
அன்றாட வாழ்கையின் அனைத்துப் புள்ளிகளிலும், திசைகளிலும் நிலைபெற்றிருக்கும் அர்த்தமற்ற அரசியல் யாரையும் உளமொடுங்கச் செய்வது . அதை ஆழுள்ளத்தில் நன்கு உணர்ந்திருந்தேன் என நினைக்கிறேன் . நான் பங்கு கொண்டிருந்த இயக்கங்களை சுற்றி நிகழ்ந்து கொண்டிருந்த செயல்களால் நான் எனது ஈடுபாடுகளை குறைத்துக் கொண்டு எனது சிறு கூட்டில் மிக அமைதியாய் வாழ முயற்ச்சித்த சூழலில் “வெண்முரசு” என் வாசலை தட்டியது. அதன் கருத்தியல் எனக்குள் பெரும் பாதிப்பை ஏற்படுத்தலாம் , மேலும் அது எனது வாழ்வில் புதிய அத்தியாயத்தை துவக்கி வைக்கக்கூடும் என்கிற அச்சமிருந்தது. புதிது புதிதாக ஒன்றை தொடங்கி வாழ்க்கை முழுவதையும் அர்த்தமுள்ளதாக ஆக்கும் வேலையை இனி செய்வதில்லை என முடிவெடுத்த தருணம் . கருத்தியலால் தாக்குறும் போது புதிதாக ஒன்னறை மீளவும் துவங்கும் உள நிலையில் இல்லை . ஆனால் என்னையும் கடந்து அதுவே நிகழ்ந்தது .
ஜெயமோகனின் கருத்தியலில் , விடுபட்டு வெளியேறிய வாழ்கையில் கடந்து வந்த எல்லா பக்கத்திலும் தூண்டப்பட்டும் செய்திகள் இருந்தன . அனைத்தின் மீதும் ஒரு மீள் பார்வை என்பது போல . எனக்குள் ஒருவர் இத்தகைய ஆதிக்கம் செலுத்த இயலும் என நான் அறிந்ததில்லை . ஒவ்வொரு கணமும் உளத்தாக்குதலுக்கு உள்ளாகும் போது ,என்னைப் பற்றியே நான் மீள் பார்வை கொள்ளவேண்டிய தேவை எழுந்ததும், அதை உருவாக்கும் ஒருவரை நான் புரிந்து கொள்ள வேண்டிய கட்டாயத்தில் இருந்தேன் . வாசிப்பினூடாக எழுத்தாளர் ஜெயமோகனை அவதானிக்க வேண்டியிருந்தது .
இதில் விந்தை என்னவெனில் , அடைந்த புரிதலுக்கு தரவுகளை அவரது ஆக்கங்களில் தேடி கண்டடைந்து கொண்டிருந்தேன் என்பதுதான் . “முதற்கனலின்” முதல் பதிவே எனக்கு ஜெயமோகனை “இன்னார்” என சொல்லிவிட்டது . எடுத்த முடிவிற்கு மேல் தரவுகளை கொண்டு கொட்டி அது நிறுவியபடி இருப்பது எடுத்த முடிவில் உறுதிப்பாடு வருவதற்கு . நான் செயல்படும் முறை . அது எனக்கு புதிதல்ல . வாழ்கை , மனிதர்களை எப்பவும் நம்பாதே என சொல்லிக் கொடுத்திருந்தது . அது அரசியலின் அடிப்படை விதி . என் இயல்பிற்கு மாறாக என்னால் என்னை எங்கும் முன்னிறுத்த முடியாது . என்னால் நடிக்க இயலாது .
மனிதர்களை நம்பாது அவர்களுடன் நட்பு பாராட்டுவது ஒருவித நடிப்பு . அனுக்கர்களிடமிருந்து சதா ஒரு சிக்கலை , துரோகத்தை , கைவிடுதலின் முதல் கணத்தின் முனையை எப்போதும் வருடிக் கொண்டு எதிர் நோக்கி காத்திருப்பது . அதனூடாக வாழ்ந்து கொண்டிருப்பது , அது ஒருவித அரை வாழ்கை . அவர்கள் எங்கும் எதிலும் நிறைவுறுவதில்லை . அவர்கள் தனித்த பிறவிகள் . ஆனால் அவர்கள் அல்லாத பிற எவரும் ஆரசியலில் நிலைகொள்ள இயலாது .
ஆரசியல் எனக்கு மிக விருப்பம் உள்ள துறையாக இருந்தது . கற்பிக்கப்படுவதின் சுவை தனித்த ஒன்று . அதை வேறெங்கும் அடைய முடியாது . ஒருவேளை திரைப்படத்துறை இதைவிட அதிக கற்கும் இடமாக இருக்கலாம் என நினைக்கிறேன் . அரசியலை விட அழுக்காறு நிறைந்த இடம் . நான் அரசியலில் எனக்கென உருவாகி வந்த இடத்தை தக்கவைத்துக் கொள்ள மற்றும் அங்கே நிலைகொள்ள விரும்பினேன் , அது என்னை வலிந்து வெளியேற்றும் வரை . அங்கு நான் எனக்கான நிலைகொள்ளச் செய்யும் விதிமுறைகளையும் ஆழுள்ளத்தை அமைதி கொள்ளச் செய்யும் கருத்தியல்களையும் உருவாக்கிக் கொண்டேன் .
“மனிதர்களைப் பற்றி இறுதி முடிவிற்கு வருவதென்பது எப்போதும் இயலாதது. காரணம் அவர்கள் அதை ஒருநாளும் ஆற்றுவதில்லை . அது கால , சூழலை அதீனமாக கொண்டது . உள்ளத்தால் ஏற்கும் ஒருவரை என்னால் எக்காலத்தும் மறுக்க இயலாது . அனைத்திலும் இருக்கும் இருமை எவரிடமும் உள்ளதே . எல்லாவற்றிற்குமான் காரணத்தை புரிந்துகொள்ள முயற்சிப்பது ஒன்றே அதிலிருந்து வெளியேறும் வழி . அது ஒருகட்டத்தில் என்னை யாரிடமும் கசப்பை உருவாக்கி கொள்ளாது பழகும் மனதிற்கு கொண்டு சேர்த்தது
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக